Κάντελ, Έρικ

(Eric Kandel, Βιέννη 1929 –). Αμερικανός ψυχίατρος και νευροφυσιολόγος, αυστριακής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική στο Χάρβαρντ της Βοστόνης. Δίδαξε ως καθηγητής στο τμήμα ψυχολογίας και ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, στα τμήματα φυσιολογίας-ψυχιατρικής και βιοχημείας-μοριακής βιοφυσικής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, ενώ διετέλεσε και διευθυντής του κέντρου νευροβιολογίας και συμπεριφοράς καθώς και διαφόρων επιστημονικών εταιρειών και ακαδημιών. Για το ερευνητικό του έργο τιμήθηκε με βραβεία και μετάλλια. Το 2000 μοιράστηκε το Νόμπελ φυσιολογίας και ιατρικής με τους Πολ Γκρίνγκαρντ και Άρβιντ Κάρλσον για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με τη μετατροπή μηνύματος στο νευρικό σύστημα, ιδιαίτερα με την αργή συναπτική διαβίβαση μεταξύ των νευρικών κυττάρων, ανακαλύψεις κρίσιμες για την κατανόηση της φυσιολογικής λειτουργίας του εγκεφάλου και του τρόπου κατά τον οποίο διαταραχές στη μετατροπή του μηνύματος προκαλούν νευρολογικές ή ψυχιατρικές νόσους. Συγκεκριμένα ο Κ. ανακάλυψε τον τρόπο που η ικανότητα των συνάψεων μπορεί να τροποποιηθεί και τους μηχανισμούς που παίρνουν μέρος σε αυτή τη διαδικασία. Χρησιμοποιώντας ως πειραματικό μοντέλο το νευρικό σύστημα ενός θαλάσσιου γυμνοσάλιαγγα παρουσίασε το πώς οι μεταβολές στη συναπτική λειτουργία είναι σημαντικές για τη μάθηση και τη μνήμη. Η πρωτεϊνική φωσφορυλίωση στις συνάψεις παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της πρόσφατης μνήμης και η ανάπτυξη της μακρόχρονης μνήμης απαιτεί επίσης μεταβολή του πρωτεϊνικού μορίου που πιθανώς επιφέρει τροποποιήσεις στο σχήμα και στη λειτουργία της σύναψης.